Ana SayfaKürsüİmparatorluğun Hedefindeki Ülkelerdeki Protestocuları “Desteklediğiniz” Zaman Aslında Yardım Etmiş Olmuyorsunuz

İmparatorluğun Hedefindeki Ülkelerdeki Protestocuları “Desteklediğiniz” Zaman Aslında Yardım Etmiş Olmuyorsunuz

Gazeteci Caitlin Johnstone’in, emperyalist merkezlerde yaşayan solcuların, emperyalizmin hedefindeki ülkelerde yaşanan prostestolara yönelik tutumlarına dair eleştirel analizini ilgiye sunuyoruz.

 

Truthout‘ta yakın zamanda yayınlanan “Sol, ABD Emperyalizminin Borazanlığını Yapmadan Çin’deki Protestocuları Destekleyebilir”[1] başlıklı makalenin alt başlığı “Çinli işçilerin ve Uygurların dünya çapındaki solcuların dayanışmasına ihtiyacı olduğunu” iddia ediyor ve hiçbir noktada bu başlıktaki iddialardan herhangi birini savunmaya çalışmıyor.

New York Üniversitesi’nden Rebecca E Karl’ın yorumlarına yer veren makale, “heteronormatif ataerkillik” ve “beyaz iktidarın hegemonik hakimiyeti” gibi kulağa solcu gelen ifadelerle dolu, ancak solun ABD emperyalizminin borazanlığını yapmadan Çin’deki protestocuları destekleyebileceği iddiasını ya da protestocuların dünya çapındaki solcuların dayanışmasına ihtiyaç duydukları iddiasını kanıtlamaya yönelik herhangi bir girişim içermiyor.

Çünkü bu iddialar tamamen temelsiz. Bu tür iddialarla her zaman karşılaşıyorum ve karşılaştığımda sık sık bunlara meydan okuyorum. Hiç kimse bana İngilizce konuşulan dünyadaki solcuların, ABD merkezli imparatorluk tarafından rejim değişikliği için hedef alınan Çin ve İran gibi ülkelerdeki protestoculara “destek” veya “dayanışma” göstererek ne kazandıklarını mantıklı ve tutarlı bir şekilde açıklayamadı. Bugüne kadar hiç kimse bana solcuların imparatorluğun hedefindeki hükümetlere karşı propaganda amacıyla kullanılan anlatıların arkasına, bu propaganda kampanyalarına yardımcı olmadan nasıl takılabildiklerine dair iyi bir açıklama getiremedi.

Çünkü bunun iyi bir açıklaması yok.

Bunun için Truthout’u ayırmak istemiyorum; solcuları imparatorluğun hedefindeki hükümetleri kınamaya yardım etmeye zorlamak, Batılı solcu ve solcu medya tarafından her zaman yapılan bir şey. Jacobin geçen ay “uluslararası solun İran’daki protestocularla dayanışmasını etkili bir şekilde ifade etmenin bir yolunu bulması gerektiği” konusunda ısrar eden bir makale yayınladı.[2] Şok Doktrini yazarı Naomi Klein da Çinli protestocular için kısa bir süre önce aynı şeyi söylüyordu.[3] Ne zaman imparatorluğun hedefindeki bir ülkede protesto gösterileri olsa, resmi solcular bize onları desteklemek için sesimizi ana akıma eklememiz gerektiğini öğütlüyor.

Ve bu her zaman belirsiz, anlaşılmaz bir şekilde tartışılan nedenler için oluyor. Genellikle solcuların doğal olarak doğru olduğunu varsaymaları gereken bir şey olarak çerçeveleniyor, çünkü “dayanışma” gibi solcu bir jargonla sunuluyor; ancak hiç kimse imparatorluğun hedefindeki hükümetlerdeki protestoculara Batıdan gelen dayanışma ifadelerinin hangi gerçek ve somut faydaları sağladığını veya bu faydaların, imparatorluğun saldırmak için rıza üretmeye çalıştığı bir hükümetin kınanmasını güçlendirmeye yardımcı olmanın olumsuz dezavantajlarına nasıl ağır bastığını açıklamıyor.

Genellikle “dayanışma” ile ne kastettiklerini bile açıklamıyorlar. Muhtemelen bu ülkelere uçmak ve onlara uygulamalı yardım sağlamak anlamına gelmiyor, yoksa bunu söylerlerdi, peki ne demek istiyorlar? Desteğinizi ilgili hashtag’lerle tweetlemek mi? Duygularınızda dayanışma duyguları hissetmek mi? İddia, insanlar “dayanışma” ifadelerini sesleriyle ve internet üzerinden dile getirirlerse ve dayanışma duygularını içlerinde hissederlerse, iyi bir şey olacağı mı? Gerçekleşecek olan iyi şey nedir? Sağlanacak maddi fayda tam olarak nedir? Hiç söylemiyorlar.

Yeterli ilgiyi görmeyen bir konudan bahsediyor olsaydık, bu argüman anlaşılabilirdi. Örneğin Filistinlilerin hakları, nesiller boyunca hem görmezden gelinen hem de aleyhinde aktif propaganda yapılan bir konudur ve bu konuyu gündeme taşımak için tabandan gelen çabalar[4], İsrail apartheid rejiminin ileride ihtiyaç duyacağı türden bir destekle devam etmesini çok daha zor hale getirmiştir.[5]

Ancak İran ya da Çin gibi imparatorluğun hedefindeki bir hükümetteki protestolardan bahsediyorsanız, İngilizce konuşulan dünyanın en güçlü medya ve devlet kurumlarında zaten maksimum derecede yer bulan bir meseleden bahsediyorsunuz demektir. Çünkü Batı medyası, ABD’nin sevmediği ülkelerdeki protestolara, desteklediği ülkelerdeki protestolara kıyasla çok daha orantısız bir şekilde yer veriyor.[6]

Bu propaganda kampanyaları yokmuş gibi davranamazsınız. ABD merkezli güç ittifakının üye ülkelerinden birinde yaşıyorsanız, destek ve dayanışma ifadeleriniz Latin Amerika, Asya veya Afrika’daki birinden geliyormuş gibi davranamazsınız. Siz aynı değilsiniz. Bugüne kadar var olmuş en güçlü imparatorluğun içinden konuşuyorsunuz ve her zaman bu imparatorluğun küresel fetih kampanyası ve onun çarklarını yağlayan propaganda operasyonlarıyla zorunlu bir ilişki içindesiniz.

Ve bu ilişkiden sorumlu olmanız gerekir. Eğer ABD’de ya da Birleşik Krallık, AB, Avustralya ya da Kanada gibi imparatorluk üyesi ülkelerden birinde yaşıyorsanız, imparatorluğun hedefindeki ülkelerdeki protestocuların davasına sesinizi katmanız, imparatorluğun bu protestolar hakkındaki propaganda kampanyalarını kolaylaştırmadan mümkün değildir. Bu mümkün değildir. Bu gerçeklikle ya sorumlu bir ilişkiniz vardır ya da sorumsuz bir ilişkiniz.

Devam eden emperyal propaganda operasyonunun bir parçası olan protestoları büyütmek için kendi yollarından çıkan Batılı solcuların bu gerçeklikle sorumsuz bir ilişkisi var. O ülkelerdeki insanlara gerçekten yardımcı olacak bir şey yapmıyorlar, ama kesinlikle onlara zarar verebilecek bir şey yapıyorlar. Ve eğer kendilerine karşı gerçekten dürüstlerse bunu biliyorlar. Ama yine de bunu yapıyorlar çünkü propagandaya boğulmuş solcu arkadaşlarının ve takipçilerinin önünde iyi görünüyor.

Bombaları atmadan önce, söylemleri atarlar. Füzeleri fırlatmadan önce propaganda kampanyaları başlatırlar. Yaptırımları devreye sokmadan önce algı yönetimini devreye sokarlar. Eğer propaganda kampanyalarına katılarak onlara yardımcı olmayı seçerseniz, o zaman bu kampanyaları yürüten askeri personel kadar siz de bu kampanyaların sonuçlarına ortak olursunuz. Bunu neden yaptığınıza dair kendinize uydurabileceğiniz solcu görünümlü gerekçeler ne olursa olsun.

Bu bir oyun değil. Dünya, beğeni ve retweet kazanmak için modaya uygun solcu “dayanışma” ifadelerinizi sergileyebileceğiniz bir podyum değil. Eğer imparatorluğun içinde yaşıyorsanız, o zaman onun propagandasıyla olan ilişkinizde sorumlu olmanız gerekir. Aksi takdirde, kendiniz hakkında şirin bir hikayesi olan sıradan bir emperyalist olursunuz.

“Sol, ABD emperyalizminin borazanlığını yapmadan Çin’deki protestocuları destekleyebilir.” Hayır, destekleyemez. Kesin şunu.

Kaynak: You’re Not Actually Helping When You “Support” Protesters In Empire-Targeted Nations (substack.com)

 

[1] The Left Can Support Protesters in China Without Shilling for US Imperialism – Truthout

[2] Iranian Protesters Deserve the Unwavering Support of the International Left (jacobin.com)

[3] Naomi Klein: “Çünkü bazı insanlar (ve robotlar) bu kavramla ilgili sorun yaşıyor: Evet, Çinli işçilerle uluslararası dayanışmayı destekleyebilir ve Batı’nın askeri müdahalesine karşı çıkabilirsiniz. Aslında, dayanışmayı aşağıdan inşa etmenin bir nedeni yukarıdan askeri müdahaleye karşı siper olmaktır” / Twitter (archive.org) 

[4] The Israel Narrative Is Crumbling Because Of Phone Cameras And The Internet (substack.com)

[5] Israel’s PR Problem, And Other Notes From The Edge Of The Narrative Matrix – Caitlin Johnstone

[6] With People in the Streets Worldwide, Media Focus Uniquely on Hong Kong – FAIR

Önceki İçerik
Sonraki İçerik
Yazarın Diğer Yazıları

Aynı kategoriden yazılar