Dünyayı anlama-çözümleme ve değiştirme çabalarının hemen hepsi çatışkılı bir süreci bütün yönleriyle baştan kabul eden bir eşikten girerler bu dünyaya. Değiştirmenin ön-koşulu bunalımı kabul etmekle başlar.

Bu aşamada bunalım olgusaldır. Bu noktada temel olan ‘rahatsız olmak’, bu dünyayı bu dünyadanlığıyla kabul etmemektir. Ama, değiştirme, “düzlemsel farklılaşma” bu kadarıyla yetinmez. Yani, “reddiye” “tarihin tekerleğini ileriye döndürecek” verileri, gelişkinliği bize sunmaz.