Konuya girmeden önce politik mücadele açısından kaide niteliğindeki bazı noktaları tekrar hatırlamak ve değerlendirmeyi buradan inşa etmek zorunlu görünüyor. Adım adım ilerlenirse:

a) Ezilen-ezen ilişkisinde önsel olarak ezilenlerin mücadelesinin safındayız.

b) Ezilenlerin “pasif direnişi” değil, “gerçek” bir mücadele içinde devrimci hareket tarzı önemli ve zorunludur.

c) Bu devrimci tarz, ezenin devlet aygıtının ezilen tarafından parçalanması anlamına geliyor.

d) Bu parçalama süreci, devletin tesis edilmiş haldeki örgütlü gücüyle başetmek ve şiddet tekelini kırmak için ezilenin örgütlü bir gücü –yani bir örgütü– ve karşı şiddeti –yani devrimci şiddeti– yaratmasını zorunlu kılıyor.

e) Bu zorunluluk, sadece devrimci durumlar için geçerli değildir. Bilakis, bu zorunlu hareket tarzıyla devrimci durumların yaratılmasına katkıda bulunulabilir veya içinde olunan bir devrimci durum için uygun donanıma sahip olunabilir.