Bir zamanlar, birkaç nadir istisna olsa da, demokrasi ile kapitalizmin birlikte ilerlediği düşüncesi neredeyse bir vahiy gibi kabul görmüştü. Çin’in başarılı yükselişi işleri değiştirdi.

Belki de Lenin'in en temel başarısı tarihsel ilerlemenin zorunlu uğrağı olarak devrim şeklindeki ortodoks Marksist fikri sessizce bir kenara bırakmasıdır. O, bunun yerine, Louis Antoine Saint-Just'ün devrimciyi “meçhul diyarlarda seyreden bir denizci” olarak kavrayışını takip etmişti.

... Anlatmak istediğim, baskın durumdaki etkileri çözümlemek yerine onları kontrol altında tutarak cinsiyetçilik, ırkçılık ve benzer gerçek sorunların üstlerini örterek, onların daha güvenli bir atmosferde yaşamalarına müsaade eden yaklaşım biçimidir.

Şu eski ikilem ile karşı karşıyayız: Çoğunluk ırkçı ya da cinsiyetçi yasalara eğilim gösterirse demokrasiye ne olur?